نقش پمپ ها در شیوه های کشاورزی پایدار

امنیت آبیاری

تامین آب: پمپ ها جزء اصلی سیستم های آبیاری قطره ای هستند. در این راستا، آنها امکان تحویل دقیق آب به مزارع را مطابق با نیاز آبی محصولات در مراحل مختلف رشد آنها فراهم می کنند. به عنوان مثال، روند رشد سبزیجات با نهالستان هایی شروع می شود که در چندین نوبت به مقدار کمی آب نیاز دارند. در اینجا نهال ها باید از طریق سیستم های کنترل خودکار روی ریشه های خود آب پاشیده شوند تا از هدر رفتن آب جلوگیری شود. چنین اقدامات خوب مطمئناً آبیاری را مؤثرتر می کند.

افزایش عمق آبیاری: جای تعجب نیست که این پمپ‌های گریز از مرکز می‌توانند خلاء/فشار کافی ایجاد کنند تا مجموعه وسیعی از منابع آب از جمله چاه‌ها، رودخانه‌ها و دریاچه‌ها را بالا ببرد و آن آب را روی مزارع خشک، مرتفع و مسطح قرار دهد. این موضوع به ویژه در مناطق مستعد خشکسالی مانند آفریقا و بخش‌هایی از آسیا و حتی مناطق مدیترانه بسیار مهم است. برخی از زمین‌های کشاورزی از داشتن منابع آب در کنار هم لذت نمی‌برند و چشم‌انداز پانوراما با جاذبه طبیعی کافی نیست. از این رو، نیروی بیشتری آب تولید می کند و هر اینچ زمین می تواند برای آبیاری لوله شود. این به نوبه خود باعث می شود که چشم انداز رشد کشاورزی بسیار بیشتر از آن چیزی باشد که تصور می شد.

بازیافت منابع آب

برای رسیدگی به سطوح بالای غرقابی تجربه شده در مزارع شالیزاری در منطقه جنوبی، پمپ ها را می توان در آبیاری، به ویژه در خاک هایی با زهکشی ضعیف استفاده کرد. این اطمینان حاصل می کند که مناطق کشت برنج در طول فصل بارندگی دچار سیل نمی شوند. به عنوان مثال، سطوح بالای بارندگی و آب های زیرزمینی که مشخصه یک منطقه خاص است، نصب پمپ هایی را برای تسهیل زهکشی زمین ضروری می کند. سپس می توان از آب زهکشی شده ذخیره شده برای آبیاری با مهار پمپ هایی که نیاز به حداقل پردازش دارند استفاده کرد. در نتیجه، این فرآیند در چارچوب شیوه‌های کشاورزی آینده کاملاً کارآمد خواهد بود و در نتیجه اهداف کشاورزی پایدار برآورده می‌شود، جایی که وظیفه ارائه کارایی بیشتر مدیریت منابع آب است.

اصلاح پایداری اکوسیستم های کشاورزی

علاوه بر این، سیستم های آبیاری معقول توسعه یافته توسط پمپ ها، تعادل مناسب رطوبت را در خاک تضمین می کند. با سطوح رطوبت مناسب، میکروارگانیسم‌های خاک محیط مساعدتری دارند و این موجودات در فرآیند تجزیه مواد آلی و همچنین بهبود ساختار خاک بسیار مهم هستند. به عنوان مثال، برخی از میکروارگانیسم‌های تثبیت‌کننده نیتروژن زمانی که رطوبت مناسب باشد رشد می‌کنند و به نوبه خود به تامین تغذیه نیتروژنی گیاهان کمک می‌کنند و در نتیجه رشد را افزایش می‌دهند که به وسعت اکوسیستم کشاورزی کمک می‌کند و در نتیجه پایداری آن را افزایش می‌دهد.